Pojęcie promocji zdrowia w miejscu pracy jest zazwyczaj definiowane przy użyciu określeń stosowanych w deklaracjach ideologicznych, wypracowanych najczęściej na międzynarodowych konferencjach. Sprawdź: Medycyna Pracy Bydgoszcz.

Uzasadnia się to tezą, że jest to tzw. „teoria w działaniu”, co oznacza, że ogólne jej założenia mogą być każdorazowo weryfikowane ze względu na specyfikę warunków, w których zostaje praktycznie wdrażana.

Pierwsza próba określenia, czym jest promocja zdrowia w miejscu pracy pochodzi z raportu technicznego ekspertów Światowej Organizacji Zdrowia z 1988 r. W propozycji tej wskazuje się po prostu zachowania (zresztą głównie ze sfery życia codziennego), które winny być kształtowane w programach tego typu oraz mówi się o tym, że zakłady pracy to szczególnie dogodne miejsca do kreowania prozdrowotnego stylu życia pracowników.

Nowy impuls do rozwoju koncepcji promocji zdrowia w miejscu pracy pojawił się wraz z tzw. „siedliskowym” podejściem opartym na interwencjach w systemy społeczne i zachęcaniu ich do przekształcania się w środowiska zdrowe. W UE pod jego wpływem zaczęto różnicować dwa możliwe ujęcia działań na rzecz zdrowia pracowników (które traktować można też jako kolejne etapy rozwoju tej strategii) „promocję zdrowia w miejscu pracy” (health promotion at the workplace) i „miejsce pracy promujące zdrowie” (workplace health promotion).

W pierwszym zakład pracy traktowany jest po prostu jako dogodny teren do kształtowania zachowań zdrowotnych poszczególnych członków załogi. W drugim samo przedsiębiorstwo (czyli jego środowisko materialne i społeczno-organizacyjne) staje się głównym przedmiotem oddziaływań.

Ich celem jest trwałe wkomponowanie spraw związanych ze zdrowiem w logikę funkcjonowania firmy, co ma stanowić podstawę do kreowania dobrego samopoczucia zatrudnionych i ich odpowiedzialnego stosunku do zdrowia. Takie rozumienie działań prozdrowotnych w sferze pracy jest podstawą tzw. „Deklaracji Luksemburskiej”, dokumentu programowego Europejskiej Sieci Promocji Zdrowia